مارینا آبرا مو ویچ
خب فکر کنم تا حالا اسم این هنرمند درسبک هنر های اجرایی را نشنیده باشید ، این خانم در یکی از نمایش هایی که انجام داد خود را به مدت 6 ساعت در اختیار مخاطبانش قرار داد ،
اجرا بسیار ساده بود: آبراموویچ مانند یک شیء بی حرکت و بدون هر گونه واکنش ظرف مدت ۶ ساعت در اختیار بازدیدکنندگان بود. در این مدت دستیاران استودیو و شرکت کنندگان اجازه داشتند هر کاری می خواهند با او بکنند و حتی از ۷۲ وسیله ای که آبراموویچ روی میز استودیو گذاشته بود هم استفاده نمایند.
خلاصه در ابتدای کار کسایی که در سالن قرار داشتن ،رودربایسی داشتن یکی گل رو سرش میریخت یکی با سیم میبستش.یکی آب رو سرش میریخت
بعد یه مدت مکانش رو تغییر دادن
رفته رفته بهش زنجیر بستند .روش آب پاشیدن و وقتی دیدن که این شخص هم چنان واکنش خاصی از خودش بروز نمیده رفتار ها خشن تر شد
(۵)
منتقد هنری ، توماس مک اویلی، که در این پرفورمنس شرکت کرده بود به خاطر می آورد که چگونه رفتار مردم رفته رفته، خشن و خشن تر شد.
«اولش ملایم بود، یک نفر او را چرخاند، یکی دیگر بازوهایش را بالا برد... دیگری به نقاط خصوصی بدنش دست زد...»
مردی جلو آمد و با تیغ ریش تراشی که برداشته بود گردن او را مجروح کرد و مردی دیگر خارهای گل را روی شکم آبراموویچ کشید.
در ساعتهای پایانی پرفورمنس، خشونت به اوج خود رسیده بود. آبراموویچ به خاطر می آورد: «احساس می کردم مورد تجاوز قرار گرفته ام. لباسهایم را پاره کردند و بخشهایی از بدنم را برهنه ساختند. با شاخه ی پر از خار گل به بدنم می کوفتند و خارها را روی پوست شکمم می کشیدند، گذاشتن آن اسلحه روی گردنم دیگر نقطه ی اوجش بود...»
