درون مایه شبیه کتاب قبلی بود. در قالب داستان یه سری توصیه برای نگهداشتن پول وحفظ کردنش به خواننده ارائه میده. مهم ترین توصیه این کتاب اینه همواره یک دهم از پولی که درمیارید رو برای خودتون پس انداز کنید.حتی اگه قرضی به بقیه دارید این جوری برنامه ریزی کنید که یک دهم برای خودتون. هفت دهم مخارج خانواده و دو دهم باقی مانده به صورت مسای بین آدمایی که بهشون مقروض هستید تقسیم بشه البته درصورتی که طلبکارها همه پولشون رو به زور ازتون نگیرن:)
کتاب خوبی بود،نکات خوبی داشت، انرژی مثبت خوبی بهم داد. هروقت کسب وکار مو راه اینداختم وتوش سود کردم بیشتر ازش مینویسم😜
راوی داستان یک کودک روان پریش به اسم فرانسی برادی، قراره هرچیزی رو که میبینه از دید خودش برای شما تعریف کنه و این یکی از مزایای این کتابه.شخصیت اصلی کتاب عاشق کتاب کمیکه و زیاد درموردشون حرف میزنه درصورتی که من به عنوان خواننده با هیچ کدوم از کمیک های نامبرده اون زمان آشنایی ندارم . کار خوبی که مترجم کرده اینه عکس کتابای کمیک رو آخر کتابش قرار داده تا حداقل یه تصویر ی تو ذهن مخاطب نقش ببنده. راوی غیر قابل اعتماده و گاهی تو این قضیه که این اتفاق واقعا افتاده یا نه دچار شک میشید, یه جورایی نمیفهمید اتفاقی که افتاد جز خیالاتشه یا واقعیت. زمان یکی دیگه از مواردی که تو این کتاب مدام جابه جا میشه و ممکن اولش گیج بشید.شیوه نگارش (جریان سیال ذهن) و گذشته وآینده و حال رو با هم مخلوط کرده. خوندن کتاب دقت بالایی میخواد چون از علامت های نگارشی استفاده نشده و گاهی اوقات ممکن که نفهمیدجمله گفته شده حرف خودشه یا نقل قول! کتاب خوبی بود ولی خوندنش حوصله میخواد. من از پایانش خوشم نیومد
داستانش رو لو نمیدم. به نظرم از اواسط کتاب داستان جذاب تر میشه، این یه کتاب در مورد خود ویرانگری هست ونه خودسازی واعتقاد داره این ویران شدن و این ازدست دادن شما رو به کمال میرسونه . فلسفه ای که پشتشه مو به تن آدم سیخ میکنه. اینکه وقتی درست هیچی برای ازدست دادن نداری. اون لحظه دقیقا زمانی هست که آزاد شدی. همه چیز رو به متلاشی شدن میره و شخصیت اصلی داستانم سعی میکنه به این فرآیند سرعت ببخشه. تو این کتاب نفرت نسبت به پولدار های بی غم موج میزنه. آدمایی که دلشون میخواد با پولشون همه چی رو بخرن وهمه چی رو به دست بیارن و تو دلت میخواد وقتی هیچی برای ازدست دادن نداری پس لااقل بتونی بهشون ضربه بزنی. کتابی مخالف مصرف گرایی. تو یه قسمت از کتاب میگه مردها و زن های جونی که حاضرن جانشان رو فدای چیزی کنند. تبلیغات رسانه ها باعث شده این آدم ها مدام دنبال اتومبیل یا لباس هایی باشند که اصلا نیازی به آن ها ندارند. چند نسل است که آدم ها شغل هایی دارند که از آن متنفرند و تنها دلیلی که ول شان نمی کنند. این است که بتوانند چیزهایی بخرند که به هیچ دردشان نمی‌خورد. ودر آخر چه ایده عجیبی رو دنبال میکنه. تباهی
نابودی این تمدن
آرزوی رسیدن به همون نقطه شروع و ابتدایی که هرکس برای نیاز روزانه اش تلاش میکنه. تصور کن در وسط بزرگ راه یک گوزن رو شکار میکنی و از هوای به دور از هر آلودگی لذت میبری. درست جایی که دیگه هیچ ماشینی تو خیابون نمی بینی و کت وشلوار ها ولباس های شب زنونه پشت ویترین مغازه ها خاک میخوره. همه این افکار مطرح شده یا شاید وحشتناک از یه ذهن خسته نشات میگیره
که از کاری که انجام میده به فرسودگی رسیده. شاید از این همه تکرار
درحسرت یک خواب راحت
شاید اولش از دیدن مصیبت دیگران یا آدمای رو به موت به آرامش برسه. شایدبعدها از داغون شدن صورت و چهرش به آرامش برسه ولی درنهایت از داغون شدن جهان اطرافش لذت میبره و ساختن یه ارتش مخرب به نوعی به آرزوش تبدیل میشه. پروژه ای که آدمیزاد رو مجبور میکنه به خواب زمستونی بره تا زمین دوباره احیا بشه.
چقدرغم انگیز وتاثیر گذار بود . به یاد نمیارم تاحالا سرهیچ فیلمی تااین حد گریه کرده باشم.
داستان در مورد خانواده 5نفره تواچ هست که یه مغازه خودکشی رو اداره میکنن وهمه اعضای خانواده افسرده وعاشق خودکشی هستن به جز فرزند آخرشون که اسمش الن هست و به طرز عجیبی همیشه شاد به نظر میرسه و سعی در شاد کردن بقیه داره.تو مغازه شون چیکار میکنن ؟ به مشتریاشون روش های خودکشی رو معرفی میکنن وابزار های مختلف این کار رو که حتی گاهی با خلاقیت خودشون ترکیب شده، از انواع سم هاتا شکلات های شانسی که یکیش ممکن کشنده باشه میفروشن . شعار مغازه شونم بانمکه (اگر در زندگی شکست خورده اید؟لااقل در مرگ تان موفق باشید.)یه جورایی کمک به بقیه در خودکشی براشون جایگاه ویژه ای داره و به هدف زندگی شون تبدیل شده واین تقدس به جایی رسیده که برای چرخاندن مغازه شون باوجود میل شدید به خودکشی دست به این کار نمیزنن، تو قسمتای مختلف داستان شاد بودن پسر کوچکشون مورد نکوهش والدینش قرار داره وتمام سعی خودشون رو میکنن یه فرد افسرده ای ازش درست کنن، ایده داستان جالب بود . ولی پایانش خیلی غیر قابل پیش بینی بود جوری که شوکه میشی چرا باید این جور کاری انجام بده اونم بعد از عوض کردن دیدگاه بقیه به زندگی شون و رسیدن به هدفش .
خیام اگر ز باده مستی خوش باش
با ماه رخی اگر نشستی خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی است
انگار که نیستی چو هستی خوش باش
_
در جواب به ویراستار نوشت: «من یکی از این دو گزینه را باید انتخاب کنم: در اداره پست بمانم و دیوانه شوم، یا اینکه از اینجا بیرون بزنم و سرگرم نویسندگی بشوم و از گرسنگی بمیرم. من تصمیم گرفته ام که از گرسنگی بمیرم.» بوکفسکی، پس از امضای قرارداد، اولین رمانش را ظرف سه هفته نوشت. نام رمانش اداره پست بود. در تقدیم نامه کتابش نوشت: تقدیم به هیچ کس. بوکفسکی شاعر و رمان نویس موفقی شد. شش رمان و صدها شعر منتشر کرد و بیش از دو میلیون نسخه از کتاب هایش فروخته شد. بر خلاف انتظار همه، به ویژه خودش، به شهرت رسیده بود.
2)_
بوکفسکی در جایی نوشت، «ما همه خواهیم مرد، همگی ما. عجب سیرکی! همین به تنهایی باید کافی باشد تا همدیگر را دوست داشته باشیم، ولی این طور نیست. ما از مسائل بی اهمیت زندگی وحشت زده و ویران می شویم. ما در هیچ و پوچ زندگی غرق شده ایم.)
3) کیلید زندگی خوب .داشتن دغدغه های بیشتر نیست.بلکه داشتن دغدغه های کمتر.واقعی تر.ضروری تر ومهم تر است .
4)_
حلقه بازخورد جهنمی در مغز هر انسانی موجودی موذی و دمدمی مزاج هست که اگر فرصت یابد، کار را به جنون خواهد کشاند. به من بگویید آیا این برایتان آشناست یا نه: گاهی برای رودررو شدن با کسی دچار اضطراب می شوید. این اضطراب از توانایی تان می کاهد و شما کم کم با خودتان فکر می کنید که چرا این قدر مضطرب هستم. حالا شما به خاطر مضطرب شدنتان مضطرب هستید. درست است؛ اضطراب مضاعف! حالا شما به خاطر مضطرب شدنتان مضطرب شده اید و این باعث می شود بیشتر مضطرب شوید. یکی بگوید مشروب کجاست! زود!
5)ترس از مرگ. از ترس از زندگی ریشه میگیرد.کسی که واقعا زندگی کرده باشد. اماده است که هر لحظه بمیرد.
6)اگر واقعا هیچ دلیلی برای انجام هیچ کاری وجود ندارد .در این صورت هیچ دلیلی برای انجام ندادن هیچ کاری هم وجود ندارد.
7.عمق جایی است که گنج در آن مخفی شده.باید به چیزی متعهد بمانیدوعمیق حرکت کنید تا ان را استخراج کنید.این در روابط و حرفه وهر جای دیگر کاربرد دارد.
8.عمل صرفا حاصل انگیزه نیست.عامل آن هم هست
9.خوشحالی از حل کردن مشکلات به دست
می آید مشکلات بخش ثابتی از زندگی اند. وقتی که مشکل سلامتی خود را با ثبت نام در باشگاه بدن سازی جدید حل می کنید، مشکلات تازه ای برای خودتان درست می کنید، مثلا مجبور می شوید صبح زود بیدار شوید تا به موقع به باشگاه برسید.
10.رهایی از دغدغه، یعنی با ترسناکترین و دشوارترین چالش های زندگی روبه رو شوید و با وجود این به کارتان ادامه دهید.
11.حقیقت پنهان و کوچک دیگری درباره زندگی وجود دارد؛ اینکه شما نمی توانید در زندگی عده ای حضور پررنگ و تأثیرگذار داشته باشید، بدون اینکه برای عده ای دیگر جوک و مایه خجالت نباشید. این شدنی نیست.
12.«برای به دنیای بدون مشکل آرزو نکن. چنین چیزی وجود نداره. عوضش برای دنیایی پر از مشکلات خوب آرزو کن.»
13.شما هرگز شاد نخواهید بود اگر همیشه در جست و جوی منشاء شادی باشید. هرگز زندگی نخواهید کرد، اگر در جست و جوی معنای زندگی باشید.» یا به عبارت ساده تر: سعی نکنید
14.خواستن تجربه ای مثبت، تجربه ای منفی است. پذیرفتن تجربه ای منفی، تجربه ای مثبت است. این همان چیزی است که آلن واتس از آن به نام قانون وارونه یاد می کرد؛ هرچه بیشتر به دنبال احساس بهتری باشید، احساس رضایت کمتری خواهید یافت. جست وجوی یک چیز، تنها این حقیقت را تقویت می کند که شما اکنون فاقد آن چیز هستید. صرف نظر از اینکه واقعا چقدر پول در می آورید، هرچه بیشتر بخواهید پولدار شوید بیشتر احساس فقر و بی ارزشی خواهید کرد.
15.یکی از این حقایق این بود: زندگی نوعی رنج است. ثروتمندان به خاطر ثروتشان رنج می کشند. فقیران به خاطر فقرشان رنج می کشند. کسانی که خانواده ای ندارند، به خاطر نداشتن خانواده رنج می کشند. کسانی که خانواده دارند، به خاطر خانواده شان رنج می کشند. کسانی که به دنبال لذتهای دنیایی می روند، به خاطر لذت های دنیایی رنج می کشند. کسانی که از لذت های دنیایی پرهیز می کنند، به خاطر پرهیزشان رنج می کشند. البته منظور این نیست که همه رنجها یکسان اند. برخی رنج ها قطعا دردناک تر ازسایر رنج هایند.بااین حال.همگی باید رنج بکشیم.
16.گاهی اوقات هرچه کم تر به چیزی اهمیت بدهید عملکرد بهتری در آن خواهید داشت.
17.اگر بتوانید دغدغه ای برای درد نداشته باشید مهارناپذیر خواهید شد.
18.تمایل به خیره شدن در چشم شکست وفراتر رفتن از آن .
19.هدف این است مانعی را بیابید که از پشت سر گذاشتن آن لذت ببرید.
20.وقتی یک نفر هیچ مشکلی نداشته باشد.ذهنش به طور خودکار راهی برای ابداع مشکلات می یابد.
21.تنها راه غلبه بر درد این استکه اول یاد بگیرید چه طور آن را تحمل کنید.
22.ما صرفا به این دلیل رنج می بریم که رنج بردن از لحاظ زیست شناختی مفید است.این انتخاب طبیعت برای تشویق به تغییر است
23.زندگی اساسا یه رشته مشکلات بی پایانه.
24.راه حل یه مشکل صرفا درست کردن یه مشکل دیگه س.
25.خوشحالی واقعی فقط هنگاهی رخ میدهد که مشکلاتی را بیابید که از داشتن آن ها و از حل کردنشان لذت ببرید.
26.کسی که واقعا خوشحال است مجبور نیست جلوی آینه بایستد و به خودش بگوید خوشحال است.
27.من عاشق نتیجه بودم ولی عاشق فرایند نبودم.من حتی آن قدر سخت تلاش نکردم که بشود گفت شکست خوردم .حقیقت این است که من فکر میکردم چیزی را میخواهم.اما معلوم شد که نمیخواستم.پایان داستان
من پاداش را میخواستم نه کشمکش را .نتیجه را میخولستم نه فرایند را.عاشق جنگ نبودم بلکه فقط عاشق پیروزی بودم
28.مشکلات هیچ وقت متوقف نمی شوند. صرف تغییر می کنند یا به روز می شوند. خوشحالی به دنبال حل کردن مشکلات به دست می آید. کلمه کلیدی در اینجا حل کردن است. اگر از مشکلاتتان فرار می کنید یا احساس می کنید که هیچ مشکلی ندارید، در این صورت فقط خودتان را می آزارید. اگر حس می کنید مشکلاتی دارید که نمی توانید حل کنید، به همین ترتیب باعث می شود احساس بدبختی کنید.نکته سری؛حل کردن مشکلات است،نه اینکه اصلا مشکلی نداشته باشیم.
این کتاب در مورد نیروی کایزن هست . یه به عبارت بهتر انجام دادن کارهای جزعی که حتی ممکن در چشم مسخره به نطر برسه و لی به نتیجه بزرگ ختم میشه . همه ما داستان خرگوش و لاکپشت رو شنیدم که باهم مسابقه دو میدن ولی برخلاف باور همه لاکپشت مسابقه رو میبره . متاسفانه چیزی که اون موقع که این داستان رو برامون تعریف کردن بهش نپرداختن همون کندی لاکپشت بود که به طرز وحشتناکی نادیده گرفته شد .من خودم دوست داشتم خرگوشی باشم که خطا نمی کنه تا لاکپشت کندی که صرفا پشت کار داره (به عبارتی کندی جز نقاط ضعف داستان بود ). نکته آموزشی که این داستان داشت . بی خیالی یا سخت کوشی لاکپشت نمی تونس باشه . اون چیزی که فراتر بود این بود که باید به ما میفهموند ما با قدم های خیلی کوچیک به جاهایی که حتی فکرشم نمی تونیم بکنیم بالاخره یه زمان میتونیم برسیم . واما چرا نه به تغییرات سریع . ؟این یه واقعیته که تمامی تغییرات .حتی اگه مثبت هم باشند . دلهره اورند و شاید به این دلیل که در اغلب موارد تلاشهای ما با شکست مواجه میشه .این شکست ها ترس مارو از تغییر افزایش میده .چرا ترس در اغلب موارد باعث میشه ما در لحظه نتونیم حتی همون عملکرد قابل قبولی رو که همیشه داشتیم از خودمون بروز بدیم ؟ علتش رو باید در مغز جست جو کرد . در بخش بالایی مغز مرکزی یا مغز پستانداری و جود داره که امیگدال هم در ین قسمت قرار داره . که مسعول واکنش های گریز یا نبرد در هنگام مواجه شدن با خطره .بخش دیگه ای که در مغز وجود داره کورتکس هست . اندیشه و افکار خلاقانه در کورتکس جای گرفته . هر بار که بخوایم تغییری به وجود بیاریم باید از کورتکس استفاده کنیم .وقتی شما زیادی نگران باشید و یا بترسید . درواقع آمیگدال مغزتون شروع به فعالیت میکنه و به شما میگه یا بجنگ یا فرار کن . اینجا دیگه فرصتی برای فکر کردن نیس در واقع امیگدال قادره تا افکار واندیشه های خلاق رو برای مدتی مسکوت و یا روندشون رو خیلی کند کنه تا بدن بتونه از انژری حیاتی خود برای فرار یا جنگ بهتر استفاده کنه . در نتیجه اگه اون کار به قدری بزرگ باشه که شما احتمال شکست رو خیلی بیشتر از پیروزی بدید پس پا به فرار میزارید .در صورتی که اگه کاری که میخواید شروع کنید به قدری ساده باشه که احتمال شکست رو ندید . اینجاس که کورتکس شروع به فعایت میکنه و افکار و اندیشه و ایده خلاقانه به ذهنتون میرسه .پس برای همین باید کارهارو کوچیک جلوه بدیم تا جلوی رسیدن فکرای خوب رو به سرمون رو نگیریم . هدف مهم...ترس...دسترسی محدود به کورتکس...شکست /هدف نه چندان مهم....ترس اندک ...دست رسی درست به کورتکس ..موفقیت (بهترین منابع خلاقیت و اراده ما درست در زمانی که به ان احتیاج مبرم داریم ما را تنها میگذارند ) {تمامی انان که مسعولیت بزرگی دارند وقتی شب به خانه برمی گردند از خود میپرسند نکند همه چیز را دارم خراب میکنم .) (ترس عاملی هست که وجودش برای هرگونه خلاقیتی الزامی است ) ترس یه چیزه که همه مون داریم یه بدبختی که هست اینه . که ما از خود ترسمون میترسیم . شاید ترس از اتفاق افتادن بدتر ار خود اتفاق مد نظر باشه .باید از کنار ترس رد شد.ترس جزعی از زنذگی هست .یه بحث جالبی که این کتاب میکنه اینه که میگه وقتی به کودکان نگاه میکنید میبینید چقدر راحت اعتراف میکنند که ترسیدن وشاید این به این خاطر باشه که بخش بزرگی از زندگیشون وابسته به نظر افراد بزرگ تری مثل والدین یا سرپرستشونه . اونا قبول کردن که رویه سرنوشت زندگیشون به صورت صد درصد مسلط نیستن .ولی وقتی به افراد بالغی تبدیل میشیم تمام سعی ما دراینه که روی زندگی و سزنوشتمون کنترل کامل داشته باشیم ووجود ترس رو انکار کنیم یا اون رو به بازی بگیریم .و وقتی که از راه میرسه کل زندگیم رو بهم میریزه و تو ما احساس گناه شدیدی به وجود میاره . به همین علت هست که بزرگسالان دوست دارن برای بیان احساسات یا هیجانات مربوط به همین ترس هاشون . از یه جور حالت استعاره ای استفاده کنند . مثلا مظطربم یا عصبیم . شما هیچ فرد خشم گینی رو پیدا نمیکنید که در وهله اول نترسیده باشه و درواقع خشم نتیجه ترس زیاده .اگه میتوانستیم تمام اعمال خودمون رو کنترل کنیم بشر به چنان پیشرفتی میرسید که جایی برای صفحه حوادث وجود نداشت. پرسش های کوچیک مطرح کنید (آنچه به زندگی شکل میدهد پرسش هایی است که مطرح میکینیم .نه پرسش هایی که حاضر نیستیم مطرح کنیم و پرسش هایی که هیچ وقت فکر مطرح کردنش را هم نکرده ایم .(سام کین)جریان مدیر کارخونه ای رو میگه که کارگرا رو یه گوشه جمع میکنه . چقدر حاضرید به خودتون فشار بیارید که کارخونه از حالت ورشکستگی نجات پیدا کنه ؟ کارگرا هم با خودشون احتمالا میگن این دیونه با دو قرون حقوق چی از جون ما میخواد که براش نقش سوپر من رو بازی کنیم .از این مدیر خواسته میشه به جای این جور سوالا . یه سری سوال کوچیک وقابل دسترسی بپرسه .کدومتون فکر تازه ای دازه؟یا یه گام کوچیک برای بهتر کردن تولید یکی از محصولامون؟همین سوالا باعث شد کاگرا علاقه بیشتری به بحث نشون بدن . مغز شما عاشق پرسشه پرسش های کوچیک موجب خلاقیت میشن .مهندسی که کنار رادرا راه میرفت . چیپسش افتاد پایین . چه چییز باعث میشه محتویات پاکت بزرگ بشه وهمین باعث اختراع وسیله ای مثل ماکروویو میشه. یا تو یه بخش از مراجعینش میپرسه دو ست داری مرد ارمانیت به چه شکل باشه . اونم میگه نمیدونم حالا اون سوالات رو ریز میکنه از ظاهرش میپرسه . از اینکه دوست داری تعطیلات رو باهاش کجا بگذرونی . ازاینکه اگه باهات هم عقیده باشه دوست داری کجا ملاقتش کنی و.. اگه احساس بدبختی میکنید . اما دلیلش رو نمی دونید . از خودتون بپرسید اگه مطمعن بودم در برنامه ام شکست نمیخورم چه تغییری در کارم ایجاد میشد .ترس تون کم میشه و موجب میشه اهدافتون اشکار تر بشه .این سوال رو رویه یه برگه بنویسید بچسبونیدش رو یخچال یا حتی رویه فنجون قهوه وهمه این ها شما رو به یه دید کلی میرسونه.پرسش ها منفی نپرسید چرا در کارهایم موفق نیستم؟ چرا تا این اندازه احمقم /. اگه از این دسته اید کتاب میگه از خودتون پرسید همین الان از چه چیز زندگیم رضایت دارم . مثال هایی در مورد گام کوچیم در مورد یکی از مراجعینش که یه دوچرخه ثابت خریده ولی بدون استفاده یه گوشه ولش کرد . که بهش پیشنهاد میکنه تا ماه اول فقط قهوه و روزنامش رو بردازه بره رو دوچرخه بشینه . از ماه بعد روزی یک دقیقه پا بزنه . وخب همین مسعله باعث میشه که در اینده بتونه کیلومتر ها پا بزنه یا یکی دیگه از مراجعینش حال نداشته لای دندوناش رو نخ دندون بکشه . که بهش توصیه مبکنه یه نخ رو به جایی اویزون کنه و هر روزلایه یکی از دندوناش رو تمییز کنه . بعد یه مدت این فرد موفق شد تمام دندوناش رو نخ بکشه بعد میگه همیشه سعی کنید مشکلات کوچیک رو حل کنید تا به مشکلات بزرگ برخورد نکنید ودر این راه از تمام افراد گروه استفاده کنید . یکی از این ابتکارات مربوط به شرکت تویوتا میشه . که از کارگر خط تولید میخواد که هرجا فکر کردن مشکلی وجود داره طنابی که جاسازی شده بود بکشن و از مهندس مربوطه کمک بگیرن . که این موجب بهبود کیقیت کالای تولیدی شد . باز یه نکته جالبه دیگه این بود که سعی کنید برای انجام دادن کارای کوچیک به خودتون جایزه بدید و نه کارای مهم و سخت . باز به همین شرکت تویوتا اشاره میکنه که اخر هرسال برای بهترین ایده یه جور جایزه دارن به اسم رییس نمونه . حالا این جایزه چی هست . یه خودکاره .ولی ارزش مادیش مهم نیس .اون چیزی که ارزش مندش کرده احترامی هست که برای هر ایده شما قاعل هستید . برای همینه که در ژاپن میزان شراکت در صندوق مشارکت بالاتر از جاهای دیگس چون برای هر ایده ارزش قاعل اند و باز تو همین مثال خود مدیر تویوتا با افتخار میگه از 95 درصد ایده هایی که بهش دادن تونسته استفاده کنه. یا تو امریکا چون فقط پول ساز بودن ایده براشون مهمه. ممکن پیشنهاد های کوچولو و مفید نادیده گرفته بشه . برای همین میزان مشارکت کاهش پیدادمیکنه و افرادی که اونجا کار میکنن با خودشون فکر میکنن بود یا نبودشون برای شرکت تفاوتی نداره و فقط جنبه مادی در نظر گزفته شده و ممکن برای ایده های پولساز مبالغ هنگفتی بدن ولی باید دید در پس این کار هیچ ارزش اخلاقی تقویت نمیشه مثل همکاری . وصرفا کسی که اون پول هنگفتم دریافت کرد ممکن چون دلیل دیگه ای برای لزوم کار کردن نمیبینه(صرفا احترام به خود کار) بعد از اون طرحش بزاره بره . تو این کتاب نوشته بود متوسط پاداشی که ژاپنی ها برای ایده هاشون میدن سی و هشت دلاره این درحالی هست که در امریکا این مبلغ پونصد دلاره . اخرشم اینکه . دنیا رو کارای کوچیک میچرخه؟ کسی که چسب استریچ رو درست کرد . از تن سگش بوته ای رو جدا کرد یا نوشته بود ایده دوربینی که سریع عکس رو ظاهر میکنه از کسی بود که یه روز وقتی با خانوادش تفریح میکرده خواسته ازشون عکش یادگاری بگیره بعد باخودش گفته چقدر خوب میشد این عکسارو بشه سریع چاپ کرد
